نقد و بررسی فیلم خانه ارواح

"خانه ارواح" اثری سرگرمی محور است که پیام خاص و مهمی را دنبال نمی‌کند. فیلم با شوخی‌های جنسی متعدد سعی دارد تا وجه کمدی خود را حفظ کند و چند شخصیت مثلا تاریخی با گذشته‌ای تاریک به ما معرفی می‌کند تا از آن‌ها درس بگیریم اما اینکار را نیز بی‌هدف و نیمه‌تمام دنبال می‌کند.

مشیرالدوله شخصیتی که مثلا به مصدق خیانت کرده و او را به دردسر انداخته است خواهان بخشش از طرف اوست. دلیل خیانت او مشخص نمی‌شود و طلب بخشش هم نیمه‌تمام می‌ماند زیرا مرتضی و شاهرخ با کلک و جور کردن یک بازیگر، مصدقی قلابی به او نشان می‌دهند. در شخصیت بعدی که دستور کشف حجاب را صادر کرده هم به همین طریق با کلک و صحنه‌های سینمایی روح او را راضی به رفتن می‌کنند.

فیلم گل‌درشت و مصنوعی تلاش می‌کند تا پیام‌هایی مثل: "خیانت بد است. واقعه کشف حجاب تلخ بوده است. جبران گذشته خوب است." برای خودش پیامی مثبت جور کند اما موفق نیس و در نهایت به یک کمدی جنسی با ناهنجاری بالا تبدیل می‌شود.

مرتضی: مردی مذهبی که بدون اطلاع خانواده از خط مقدم جنگ فرار کرده و ماشین کمیته را دزدیده است.

شاهرخ: مردی با روحیات کاملا متضاد مرتضی، که عاشق مورخه(دختر خانه کناری خانه‌ارواح) می‌شود.

دهه ۶۰ شمسی و در بحبوحۀ جنگ، شاهرخ و مرتضی ناخواسته در حال فرار از پلیس با ماشین کمیته وارد خانه متروکه و مرموزی می‌شوند. آن‌ها متوجه می‌شوند این خانه روح چند انسان مهم و عجیب از دل تاریخ را در خود زندانی کرده است.