نقد و بررسی فیلم جی ۲۰ (G20)

فیلم «G20» با تمام هیجان، بازی‌های قوی و جلوه‌های سینمایی‌اش، همچنان در دام الگویی تکراری گرفتار است: نمایش آمریکا به‌عنوان ناجی بی‌نقص جهان. در حالی که داستان بر محور بحران جهانی و حمله تروریستی به رهبران دنیا می‌چرخد، باز هم این تنها رئیس‌جمهور آمریکا—با پیشینه نظامی، ذهن راهبردی و اخلاقی بی‌لکه—است که همه را نجات می‌دهد.

بد نیست نگاهی انتقادی به این کلیشه‌ی همیشگی بیندازند: آیا نجات جهان همیشه باید فقط از آمریکا آغاز شود؟ آیا دیگر قدرت‌ها، ملت‌ها یا شخصیت‌ها، نقش مؤثر و برابری در مقابله با بحران ندارند؟ و آیا این نوع قهرمان‌سازی، واقعاً بازتاب‌دهنده جهان پیچیده امروز است؟

فیلم با اینکه سعی دارد زنی قدرتمند را به تصویر بکشد، اما همچنان در چهارچوبی روایت می‌شود که آمریکا را مرکز ثقل اخلاق، قدرت و رستگاری می‌داند. از تماشای فیلم لذت ببرید، از پیام‌های مثبت درباره شجاعت و رهبری الهام بگیرید، اما در عین حال، توصیه می‌کینم نگاهتان را نسبت به بازنمایی‌ قدرت‌های جهانی در سینمای جریان اصلی باز نگه دارید.

شخصیت‌ها: رئیس‌جمهور دانیل ساتن: رهبر شجاع و باهوش آمریکا که در دل بحران، با جسارت و انسانیت از جهان دفاع می‌کند. دختر رئیس‌جمهور(سرنا) : نوجوانی هوشیار که در دل خطر، شجاعت مادرش را درک می‌کند. ادوارد راتلج: فردی مرموز و بی‌رحم با نقشه‌ای دقیق برای برهم زدن نظم جهانی. داستان اثر:

در جریان اجلاس سران گروه ۲۰، هنگامی که رهبران قدرتمند جهان در یک محل گرد هم آمده‌اند، گروهی از تروریست‌ها با حمله‌ای برنامه‌ریزی‌شده، کنترل جلسه را به دست می‌گیرند. در این میان، رئیس‌جمهور آمریکا، دانیل ساتن—که تنها رهبر زن حاضر در جلسه است—باید با استفاده از توانایی‌های نظامی، ذهنی و رهبری خود، هم جان رهبران دیگر را نجات دهد، هم خانواده‌اش را که در خطر قرار دارند. در دل این بحران جهانی، او نه تنها با دشمنان، بلکه با چالش‌های شخصی و سیاسی نیز روبه‌رو می‌شود.

کارگردان: پاتریشیا ریگن نویسندگان:دکیتلین پریش -اریکا وایس تهیه‌کنندگان: ویولا دیویس -جولیوس تنن بازیگران: ویولا دیویس-آنتونی استار-آنتونی اندرسون