آنچه لازم است والدین بدانند
فیلم Tehran (2025) در قالب یک تریلر جاسوسی تلاش می‌کند تنش‌های ژئوپلیتیکی و امنیتی را به تصویر بکشد، اما بیش از آنکه به یک روایت متعادل و عمیق برسد، در دام کلیشه‌های سینمای اکشن می‌افتد. داستان، ریتم پرتنشی دارد و جان آبراهام به‌عنوان نقش اول، بار اصلی هیجان فیلم را به دوش می‌کشد. با این حال، فیلم‌نامه اغلب ساده‌سازی می‌کند و به‌جای پرداختن به لایه‌های پیچیده روابط انسانی و سیاسی، بیشتر به جلوه‌های اکشن و فرمول‌های همیشگی سینمای تجاری تکیه دارد.
نکته بحث‌برانگیز اما در تصویرسازی از ایران است؛ Tehran به‌جای ارائه روایتی چندبُعدی، بیشتر تصویری تیره، پر از خشونت و توطئه از ایران نشان می‌دهد. این بازنمایی نه‌تنها نادقیق است بلکه با ذهنیت کلیشه‌ای از «دیگری» ساخته می‌شود که در آن ایران به بستری صرفاً تهدیدآمیز برای قهرمان هندی تقلیل می‌یابد. چنین نگاهی، به‌جای کمک به فهم متقابل فرهنگی، بیشتر شکاف‌ها و سوءتفاهم‌ها را تقویت می‌کند و نشان می‌دهد فیلم در بعد سیاسی، گرفتار رویکرد یک‌جانبه‌گرایانه است. همچنین تهران ادعا می‌کند داستانش را از یک رویداد واقعی الهام گرفته است که در هیچ منبع موثقی چنین اتفاقی تایید یا تکذیب نشده است.
از منظر سینمایی، Tehran می‌توانست فرصتی باشد برای نشان دادن پیچیدگی‌های روابط منطقه‌ای و باز کردن گفت‌وگویی میان ملت‌ها، اما فیلمساز راه آسان‌تر را انتخاب کرده: خلق یک دشمن خارجی کلیشه‌ای و قراردادن قهرمان در برابر او. این انتخاب باعث می‌شود فیلم، اگرچه سرگرم‌کننده است، اما در سطح نقد اجتماعی و فرهنگی شکست بخورد. پرسش مهم اینجاست: آیا سینمای تجاری هند می‌خواهد صرفاً از تنش‌های واقعی تغذیه کند و تصویر یک‌طرفه ارائه دهد، یا می‌تواند در آینده فضایی بازتر و چندصدایی‌تر بسازد که هم هیجان داشته باشد و هم تصویر منصفانه‌تری از ملت‌ها ارائه دهد؟
نظرات کاربران
بزرگسال
توسط : عبدالله مروتی
۱۳ مهر ۱۴۰۴
فیلمی ضد ایرانی و ضد اسلام
هیچ نظری وجود ندارد
افزودن دیدگاه در مورد تهران ۲۰۲۵