نقد و بررسی بازی Clair Obscur: Expedition 33 (Clair Obscur: Expedition 33)

خشونت بخش اصلی گیم‌پلی بازی است؛ زیرا بازی بر مبارزات مبتنی بر نوبت تمرکز دارد. بازیکن در قالب یک گروه باید با موجودات اهریمنی، عجیب و غول پیکر مبارزه کند. حملات با سلاح‌های سرد (شمشیر، تبر)، تفنگ و جادو (طلسم‌های آتش، یخ) همراه‌اند، اما خشونت واقع‌گرایانه نیست و خونریزی محدود به جلوه‌های بصری فانتزی است. انیمیشن‌های مرگ دشمنان ساده‌اند (محو شدن یا فروپاشی) و صحنه‌های دلخراش وجود ندارند. برخی باس‌فایت‌ها، مانند موجودات عظیم با ظاهر تهدیدآمیز، شدت بیشتری دارند در قتل و کشتار، اما در چارچوب فانتزی باقی می‌مانند. در طراحی برخی از محیط‌های بازی، شاهد صحنه‌هایی هستیم که برخی از افراد کشته شده‌اند و اجساد آن‌ها روی زمین است، اما این اعمال خشونت از طرف بازیکن صورت نگرفته است.

عناصر ترس در بازی خفیف تا متوسط‌اند و از طراحی دشمنان و فضاسازی ناشی می‌شوند. موجودات اهریمنی، با ظاهر عجیب و غول‌پیکر (مثل هیولاهای چندسر یا موجودات مکانیکی)، برای افراد کم سن و سال ترسناک است. محیط‌های تاریک، مانند خرابه‌های پوشیده از گرد و غبار یا جنگل‌های ترسناک، با موسیقی تنش‌زا حس اضطراب ایجاد می‌کنند. با این حال، بازی فاقد وحشت‌ بسیار شدید و یا صحنه‌ها ناگهانی استرس‌زا است. clair obscur expedition 33 با گرافیک نقاشی‌مانندو زیبای خود سطح واقع‌گرایی به دشمنان را کاهش می‌دهد. برخی صحنه‌های داستانی، مثل مرگ شخصیت‌ها یا فلش‌بک‌های غم‌انگیز، می‌تواندبرای افراد استرس‌زا و ناراحت‌کننده باشد.

باتوجه به شباهت فضای بازی به شهر پاریس، در قسمتی از بازی، بازیکن از جلوی یک فاحشه‌خانه رد می‌شود و بازیکن می‌تواند صداهای ناله جنسی را بشنود، اما در این قسمت از بازی، که قسمت کوتاهی هم هست، هیچ‌گونه صحنۀ جنسی شاهد نیستیم و این صدا نیز به صورت محدود و با میزان صدای کم در بازی وجود دارد.

از نظر آموزشی، محتوای بازی ارزش‌های اخلاقی را تقویت می‌کند. داستان بر همکاری گروهی و ازخودگذشتگی تأکید دارد، که تفکر گروهی و همدلی را پرورش می‌دهد و دربارۀ آن ایده‌هایی را به بازیکن منتقل می‌کند. معماهای محیطی و مدیریت منابع ، حل مسئله و برنامه‌ریزی را بهبود می‌بخشند. گیم‌پلی استراتژیک و مبارزات نوبتی بازی، تصمیم‌گیری در لحظه و سریع را در بازیکن تقویت می‌کند. در بحث کار گروهی که در بازی مطرح است، بازیکن با این ایده آشنا می‌شود که هر گروه از اعضای متفاوت و مختلفی تشکیل شده است که هرکس توانایی‌های خاص خود را دارد. این تواناهای خاص منجر به این می‌شود که گروه بتواند با اتکا به مهارت‌های خاص هر فرد، یک عملکرد کلی دقیق و درست داشته باشد.

بازی دارای سه سطح سختی است: Story (آسان، با دشمنان ضعیف‌تر و زمان‌بندی سخاوتمندانه)، Expeditioner (متوسط، چالش متعادل) و Expert (سخت، نیاز به تسلط کامل). این تنظیمات از طریق منوی تنظیمات قابل‌تغییرند، که انعطاف‌پذیری خوبی ارائه می‌دهد. جاگیری دکمه‌ها استاندارد و قابل‌فهم است و آموزش‌های لازم در ابتدای بازی به بازیکن داده می‌شود. مراحل آموزشی در بازی با معرفی هر شخصیت (Gustave، Maelle، Lune) مکانیک‌های منحصربه‌فردشان را توضیح می‌دهند، اما جزئیات پیشرفته‌تر به عهده بازیکن است. راهنمایی‌ها از طریق دیالوگ‌های شخصیت‌ها، ژورنال مأموریت‌ها و نقاط استراحت ارائه می‌شوند. از آنجایی که در بعضی مواقع، بازی مبتنی بر کاوش در محیط است، فقدان نقشۀ در بازی ممکن است کاوش را پیچیده کند.

بازیکن با کاوش در محیط می‌تواند به تجهیزات مخفی موجود در بازی دسترسی پیدا کند. به همین جهت، بازی برای افرادی که از کاوش در محیط بازی لذت می‌برند، تجربه‌ای لذت‌بخش است. محیط‌های خطی اما خیره‌کننده، از خرابه‌های گردآلود تا معابد زیرآب، پر از آیتم‌های مخفی و مأموریت‌های فرعی‌اند که حس اکتشاف را تقویت می‌کنند. همچنین با پیشرفت مراحل و دریافت مهارت‌های مختلف، بازیکن می‌تواند تجهیزات هر یک از اعضای گروه را ارتقا بخشد. این ارتقابخشی به تجهیزات، باعث تسهیل در کشتن دشمنان می‌شود و دستاورهای بازیکن را به رخ او می‌کشد و این پاداشی است که بازی به بازیکن می‌دهد. به همین جهت، بازی برای افرادی که به دنبال کسب دستاور در بازی هستند نیز مناسب است.