نقد و بررسی بازی Alone in the Dark

والدین عزیزی که قصد تهیه این بازی برای فرزندان خود را دارند باید بدانند Alone in the Dark عنوانی در سبک وحشت و بقاست. بازیکن در روند این بازی باید با هیولاهای ترسناکی رو به رو شود و آنها را با استفاده از سلاح‌های سرد و گرم بکشد. علاوه بر این مسائلی همچون ناهنجاری های اجتماعی و گفتار ناشایست در روند بازی به چشم میخورد. حس ترس و تنهایی به واسطه فضاسازی و داستان بازی با شدت نسبتا زیادی به بازیکن منتقل میشود. میزان خشونتی که این بازی به تصویر میکشد به نوبه خود زیاد است و با پاشش خون و نمایش قساوت زیادی نیز همراه است. لطفا در هنگام خرید به رده سنی بازی توجه کنید.

Alone in the Dark عنوانی در سبک وحشت و بقاست که نخستین قسمت آن در سال 1992 میلادی منتشر شده؛ در واقع این مجموعه نزدیک به 3 دهه پیشینه دارد. جدیدترین قسمت این مجموعه در سال 2024 عرضه شده و برای کنسول‌های PS5، Xbox Series X|S و رایانه‌های شخصی در دسترس است. این بازی تنها به صورت تک نفره در بخش داستانی قابل انجام بوده و فاقد بخش آنلاین و چند نفره است.

Alone in the Dark 2024 در واقع هفتمین قسمت از این مجموعه بوده و بازسازی نخستین قسمت این مجموعه به شمار میرود که اوایل دهه نود میلادی عرضه شده بود. اولین تفاوتی که بین این نسخه و نسخه اصلی بازی دیده میشود، تغییر زاویه دوربین بازی از ثابت به سوم شخص است؛ نکته‌ای که دقیقا Capcom هم در بازسازی نسخه‌های ابتدایی سری Resident Evil از آن بهره برده و زاویه دید کاراکتر بازی را از ثابت به سوم شخص تغییر داده.

بازیکن در این بازی میتواند در ابتدای داستان خط داستانی شخصیت اصلی را انتخاب کند؛ در واقع بازی دو کاراکتر امیلی هارتوود و ادووارد کارنبی در اختیار بازیکن قرار میدهد. هر کدام را که انتخاب کنید، خط داستانی و اتفاقات منحصر به فردی را تجربه خواهید کرد. داستان بازی از این قرار است که مردی به نام جرمی هارتوود، که عموی امیلی است و مدتی در تیمارستان اقامت داشته، اکنون ناپدید شده و ادووارد -کاراگاه خصوصی- مامور شده تا پرونده مرموز و حقایق تاریک پشت پرده این ساختمان وحشتناک را کشف کند.

هرچند داستان و نام این بازی میتواند برای علاقه‌مندان و گیمرهای قدیمی جذاب باشد و داستان و فضاسازی گیرایی برای طرفداران این سبک داشته باشد، اما گیم پلی بازی چنگی به دل نمیزند. مبارزه در جریان بازی غالبا در محیط‌های تکراری و بی روح اتفاق میافتد که به مرور حس یکنواختی و خسته کننده‌ای خواهند داشت. بازی تنوع سلاح بسیار پایینی دارد و فیزیک و گان پلی آن نیز برای نسل کنونی خیلی ضعیف و پیش پا افتاده جلوه میکند. هوش مصنوعی دشمنان و هیولاهای بازی نیز واقعا ضعیف است و پس از مدتی درگیری با آنها دیگر چالش برانگیز نخواهند بود.

این بخش از گیم پلی بازی را اگر کنار بگذاریم، چیزی جز گشت و گذار در محیط‌های خفقان آور بازی و حل پازل‌ها و پیدا کردن آیتم‌ها نمیماند؛ بدون تردید بازی تنها در این بخش گیم پلی میدرخشد و جز آن چیز دیگری برای ارائه ندارد. البته در این بخش باید گفت که طراحی پازل‌ها و معماهای بازی بسیار خوب انجام شده. خوشبختانه، بخش قابل توجهی از گیم پلی بازی نیز به همین پازل‌ها و معماها اختصاص یافته است.

اگر داستان، گیم پلی، فضاسازی و جنبه معمایی بازی را کنار هم بگذاریم، باید گفت Alone in the Dark بازسازی نسبتا مناسبی برای این مجموعه قدیمی محسوب میشود. تنها حسرت ما این است که ای کاش کمی در طراحی فیزیک گیم پلی بازی و نبردهای آن، سازندگان بازی روندی بهتر در پیش میگرفتند. در مجموع، این بازی داستان و فضاسازی خوبی برای عنوانی در سبک وحشت و بقا دارد و به خوبی حس ترس را به بازیکن منتقل میکند. اگر بتوانید از ایرادات این بازی چشم پوشی کنید، به نظر از تجربه این قسمت از مجموعه لذت خواهید برد.